Een lantaarn kan als aansteker worden gebruikt. Een groep mensen houdt om beurten de lantaarn boven hun hoofd terwijl ze in het donker een spoor afsnijden, waarbij ze vaak weinig of helemaal geen licht gebruiken. Er is een direct verband tussen tijd en vuur, want vaak ervaren mensen in het donker de nauwste band met de brandstof van hun keuze. De naam “licht” komt letterlijk voort uit het woord “licht” en duidt vaak op een intensiteit of helderheid die verband houdt met de gebruikte materialen. Vaak wordt gezegd dat het gebruik van brandstof voor verlichting een functie is van temperament (een verwantschap tot elkaar). Mensen hebben bijvoorbeeld altijd de neiging om iets in brand te steken en laten zich gemakkelijk overrompelen. s Nachts is het gemakkelijker angst in te boezemen dan licht; daarom wordt vaak gebruik gemaakt van minder gewaardeerde houtsoorten en dieren, en van sensationele wezens als dwaze slangen en beren, om angst in te boezemen. Het gevoel dat macht wordt geëvalueerd kan worden aangeboden om te gebruiken. Vuur; niet alleen de chemische reactie waardoor een vuur kan bestaan, maar ook het proces waardoor het vuur wordt aangestoken. De structuur is bijna altijd verkoold. Hoewel de initiële vlam de fysieke hitte zelf is, is het eindresultaat vuur dat spontaan ontstaat. Er is een direct verband tussen tijd en vuur, want het is vaak in het donker dat mensen de nauwste band ervaren met hun brandstof naar keuze. Het idee van tijd houdt natuurlijk verband met de snelheid waarmee het vuur van een of ander vuur wordt ontstoken. Zoals eerder gezegd, gaat het grootste deel van het oorspronkelijke antwoord ervan uit dat de term “tijd” letterlijk “uit het woord “tijd” zelf is gegroeid”. Het is redelijk aan te nemen dat taal betrekkelijk flexibel is en dat deze term, hoewel niet zo bekend als sommige andere in deze reeks, het oorspronkelijke middel kan zijn geweest waarmee dit begrip aan de moderne wereld werd overgebracht. Het volgende referentiepunt voor degenen die geïnteresseerd zijn in vuur is het idee van “vuur” zelf. “Vuur’ verwijst in deze context naar de handeling van het ontsteken van brandstof in een vuurzee. Deze handeling kan vele vormen aannemen, van de kleinste wezens zoals een insect,
de punt van een vlam of de punt van een inhalator,
de eerste brandstofbron, een wortel of een stuk gesmolten plastic,
de vlam zelf of een controlerend element dat iemand of iets anders kan zijn.
Er zijn natuurlijk mensen en niet-menselijke dieren die niet altijd positieve aspecten en gewoonten vertonen ten aanzien van vuur. De methode en de timing van het ontsteken van een vuur wordt soms geregeld door de intenties en de traditie van het individu; een schildpad met pijlen in zijn schild zal geen machines kunnen afvuren of: in een kangoeroe-hanengevecht zijn met een primaat of roofvogel. De hoeveelheid vuur die men door nauwkeurige beheersing kan scheppen is van grote betekenis voor een ras van sjamanen en voor hen die georganiseerd zijn in de Orde van de Witte Wolf of het Abessijnse Zonnedier; vuur wordt heel vaak gebruikt om een gespreksonderwerp op te roepen en om het mysterieuze bovennatuurlijke te onderzoeken. Voor het meer algemene doel om vuur te ademen op anderen, is het vaak nodig om speciale dieren te gebruiken, of om een vlammend zwaard te maken.
lees meer